Een andere sterkte behoefte, is die om onszelf te zijn. Authentiek. Maar wat nou als je jezelf wil zijn maar dit niet wordt geaccepteerd door je ouders? De ouders waarvan jij zo afhankelijk van bent? Als jong kind moet je kiezen tussen authenticiteit of de verbinding met je ouders. Dat laatste is essentieel om te overleven. Het kan dus niet anders of je onderdrukt een deel van jezelf. Om de liefde van je ouders niet te verliezen. Het wordt onze tweede natuur om onze gevoelens te onderdrukken. Ook als volwassenen kunnen we nog bang zijn om mensen te verliezen als we laten zien wie we echt zijn.
Jezelf uitspreken, congruent zijn in denken en doen. Ook als je weet dat de ander er anders over denkt. Dat is moeilijk, zeker als je aardig gevonden wil worden. En dat wil ik. Ik hou niet van conflicten en probeer die vaak te vermijden. De laatste jaren echter ben ik steeds bewuster bezig met trouw zijn aan mezelf. Zonder de verbinding met de ander te verliezen. Ik laat me echter steeds minder leiden door wat ik denk dat de ander wil horen. Of wat de ander over me zal denken. Het is een proces met vallen en opstaan. Zeker als het de mensen betreft die het dichtste bij je staan. Maar het is enorm bevrijdend als het lukt!
Mijn goede voornemen voor 2022: mijn authenticiteit nog meer laten doorklinken in wat ik zeg en doe óf schrijf. Want schrijven is al jaren mijn grote passie. 2022 wordt het jaar dat ik ga starten als freelance copywriter. Dus kom maar op met die mooie opdrachten!
